Opis berberysu:

Berberys, zwany inaczej kwaśnicą pospolitą, to ciernisty krzew, o żółtych kwiatach zebranych w grona. Owocami berberysu są podłużne, czerwone jagody.

Występowanie i uprawa berberysu:

Rośnie na brzegach lasów, słonecznych wzgórzach, w zaroślach i na miedzach.

Jest rośliną mało wymagającą, może rosnąć w niemal każdej glebie. Lubi stanowiska słoneczne.

Jagody berberysu zbieramy jesienią, najlepiej we wrześniu. Mocno dojrzałe jagody ciemnieją po suszeniu. Owoce zrywamy bez szypułek, suszymy w podwyższonej temperaturze lub na słońcu, w przewiewnym miejscu.  Po wysuszeniu powinny mieć naturalny, ciemnoczerwony kolor. Te, które ściemniały, wyrzucamy. Przechowujemy w suchym miejscu, gdyż szybko wilgotnieją.

Właściwości berberysu:

Substancje czynne: alkaloidy i barwniki.

Więcej o substancjach czynnych w ziołach.

Jagody berberysu są wykorzystywane przy zaburzeniach trawienia, braku apetytu, w kamicy żółciowej i moczowej. Zawierają dużo witaminy C. Berberys jest również stosowany w homeopatii w dolegliwościach dróg żółciowych, kolkach, żółtaczce, reumatyzmie.

Napar: łyżkę rozdrobnionych owoców zalej szklanką wrzątku. Zaparzaj 15 minut.

Ze świeżych owoców berberysu można zrobić dżemy, soki, konfitury, a także nalewki, wódki, wina. Suszone owoce można wykorzystać również jako przyprawa do mięs i ryb.

UWAGA: Berberys, oprócz jagód, jest trujący, dlatego też nie należy zbierać go samodzielnie. Jest też niewskazany dla kobiet w ciąży, karmiących i małych dzieci. Owoce berberysu zawierają berberynę, związek który-przyjmowany przez dłuższy czas lub w większych ilościach – odkłada się w sercu, wątrobie i trzustce.