Zielepedia.pl to strona o ziołach. Ma charakter wyłącznie informacyjny i nie zastąpi konsultacji lekarskiej.
Kontakt: info@zielepedia.pl
Opis dębu:
Dąb jest ogromnym drzewem dochodzącym do kilkudziesięciu metrów wysokości. Może żyć wiele tysięcy lat. Ma naprzemianległe, pierzastowrębne liście, kwiaty, które dojrzewają w żołędzie.
Występowanie i uprawa dębu:
Dąb rośnie w głębokich i wilgotnych glebach. Spotykany powszechnie w całej Europie.
Korę dębu zbieramy z młodych (2-3 letnich) gałęzi w okresie ruszenia soków, jeszcze przez
wypuszczeniem liści. Ma to miejsce na koniec kwietnia, początek maja. Korę nacinamy dookoła gałązki w 20cm odstępach. Poprzeczne nacięcia łączy się nacięciem podłużnym, dzięki czemu kora łatwo oddziela się od drzewa. Suszymy na słońcu lub w ciepłym pomieszczeniu (do 35stopni). Przechowujemy w woreczkach.
Należy pamiętać, żeby zbiorem kory nie niszczyć i nie osłabiać młodych drzew. Powinno się zbierać korę po trochu z każdego drzewa, i nie z pojedynczo rosnących drzew.
Właściwości dębu:
Substancje czynne: garbniki i flawonoidy.
Więcej o substancjach czynnych w ziołach.
Kora dębu działa ściągająco i przeciwzapalnie. Stosuje się ją w schorzeniach przewodu pokarmowego (nieżyt żołądka i jelit, biegunki), nerek i pęcherza, a także w obfitych miesiączkach. Zewnętrznie można stosować w postaci odwaru do płukania i przemywania gardła i dziąseł, a także w odmrożeniach i oparzeniach, zewnętrznych krwotokach. Działa również na włosy, zapobiegając ich wypadaniu. Ma także zastosowanie do nasiadówek przy hemoroidach, kąpieli przeciw poceniu się nóg, oraz jako okłady na świeże rany, czyraki i owrzodzenia.
Odwar z kory: łyżkę kory dębu zalewamy szklanką zimnej wody i gotujemy 10min. Po odcedzeniu pijemy 1-3 razy dziennie po pół szklanki.
Odwar do użytku zewnętrznego: 5 łyżek kory zalewamy szklanką zimnej wody i gotujemy 10min. Używamy do płukania i okładów.
"Wszystkie łąki i pastwiska, wszystkie góry i pagórki są aptekami." ~Paracelsus
