Opis lnu:

Len zwyczajny, Linum usitatissimum to roślina o prostej, długiej i rozgałęzionej na szczycie łodydze. Kwiaty lnu są kształtne, niebieskie, a owoce to kulista torebka z płaskimi, błyszczącymi nasionami. Len wyrasta do 60cm wysokości.

Występowanie i uprawa lnu:

Dziko len rośnie tylko w miejscach, w których kiedyś był uprawiany. Lubi miejsca nasłonecznione, gleby zasadowe. Wysiewamy wcześnie, rzędowo. Len jest uprawiany ze względu na włókno, olej oraz nasiona. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Len jest rośliną jednoroczną osiągającą od 30 do 70 cm wysokości. Formy krótkopędowe wydają duże nasiona oleiste, a długopędowe

drobne nasiona i są uprawiane jako rośliny włóknodajne. W Polsce  len jest bardzo ważną rośliną, uprawianą z przeznaczeniem na

włókno lub na nasiona. W warunkach ogrodowych uprawa jest nieopłacalna.

Len najlepiej udaje się w klimacie wilgotnym, gdyż do rozwoju wymaga dużej ilości opadów, raczej równomiernie rozłożonych w czasie. Nie ma specjalnych wymagań co do rodzaju gleby, ale ziemia pod jego uprawę musi być dobrze uprawiona i wolna od chwastów. Nasiona wysiewa się w okresie pomiędzy 20 marca i 10 kwietnia wprost do gruntu, na głębokość l cm, w rozstawie rzędów 25 cm . Ilość wysiewu nasion wynosi około l dag na 10 m2 powierzchni uprawy. Len kwitnie sukcesywnie w lipcu i sierpniu, a nasiona zbiera się, począwszy od drugiej połowy sierpnia.

Właściwości lnu:

Substancje czynne: śluzy, olej, białka, glikozyd cyjanogenny (linamaryna). Siemię lniane zawiera około 40% tłuszczów, białka, błonnik, witaminy z grupy B, sole mineralne (m.in. cynk, magnez, wapń, żelazo).

Więcej o substancjach czynnych w ziołach.

Nasiona lnu stosowane są (zawsze z dużą ilością płynu) w schorzeniach jelit i żołądka (nieżyty żołądka i jelit, nudności, bóle żołądka, zaparcia), w stanach zapalnych pęcherza i dróg moczowych. Ma działanie przeciwzapalne, osłaniające, zmiękczające, przeciwkaszlowe i przeczyszczające. Wodny wyciąg z nasion na zimno lub na gorąco stosuje się jako środek powlekający w stanach zapalnych błon śluzowych przewodu pokarmowego, w chorobie wrzodowej czy w nadkwaśności.

Zewnętrznie nasiona lnu stosowane są w postaci okładów (kataplazmów) na chorą skórę (stany zapalne, trudno gojące się rany, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia), a także przy reumatyzmie.

Olej lniany przyczynia się do obniżenia poziomu cholesterolu we krwi.

Kleik z nasion: łyżkę całych nasion lnu zalewamy połową szklanki wrzątku i odstawiamy na noc. Przecedzamy przez sitko lub gazę i pijemy rano na czczo. Nastawić kolejną porcję i wypić wieczorem.

Nasiona namoczone w ilości 2-5 łyżek działają łagodnie przeczyszczająco. W stanach zapalnych gardła, chrypce, kaszlu pijemy odwar z nasion 2 razy dziennie po pół szklanki (rano na czczo i wieczorem).

Kataplazm: 5dkg nasion lnu zalewamy połową szklanki wrzątku i dokładnie mieszamy. Zawijamy w szmatkę i przykładamy pod ceratką na chore miejsce.