Opis wiesiołka:

Wiesiołek dwuletni, Oenothera biennis, to roślina tworząca w pierwszym roku rozetę z liści, a w drugim roku wyrasta łodyga. Liście rosną naprzemianlegle, kwiaty są żółte, kwitnące od czerwca. Jest rośliną o wysokości od 60 do 150cm. Wykształca czerwony korzeń palowy, z którego w pierwszym roku wyrasta rozeta przyziemnych liści, a w drugim pęd kwiatostanowy. Łodyga niewyraźnie kanciasta, wyprostowana, u góry rozgałęziona, gęsto ulistniona. Liście odziomkowe długoogonkowe, do 15cm długości, podłużne, odwrotnie jajowate, ząbkowane. Liście łodygowe krótkoogonkowe, lancetowate, drobnoząbkowane, pokryte włoskami. Kwiaty duże, pachnące, pojedynczo osadzone w pachwinach liści górnych i zebrane w wydłużony kwiatostan typu grono. Okwiat czterokrotny. Płatki korony jasnożółte, o długości 2-3cm. Owocem jest kanciasta, walcowata torebka o długości ok. 4 cm, zawierająca liczne, drobne, ciemnobrunatne nasiona.

Występowanie i uprawa wiesiołka:

Wiesiołek jest rośliną dwuletnią, w uprawie spotykane odmiany jednoroczne. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty otwierają się wieczorek i są zapylane przez ćmy. Przekwitają następnego dnia. Wiesiołek preferuje gleby lekkie, przepuszczalne, stanowiska słoneczne.

Wiesiołek rośnie w Ameryce Północnej, w Polsce jest zdziczały, rośnie na ugorach,  nasypach kolejowych. Rozmnaża się sam lub z siewu, nie ma specjalnych wymagań uprawowych. Korzenie zbieramy przed okresem kwitnienia (od czerwca).

Właściwości wiesiołka:

Substancje czynne: garbniki, olejki lotne, śluzy, taniny.

W ziołolecznictwie wykorzystuje się korzenie oraz nasiona (do produkcji olejku leczniczego). Wiesiołek oczyszcza krew, olej z wiesiołka wykorzystywany jest w preparatach wytwarzanych na skalę przemysłową, zalecanych na świerzbiączkę ogniskową czy liszaj zwykły przewlekły.

Zastosowanie wiesiołka w kuchni:

Wszystkie części wiesiołka są jadalne i mają wyraźnie pieprzowy posmak. Korzeń jest pożywny, lekkostrawny i w smaku przypomina pasternak. Korzeń pokrojony w plasterki i ugotowany w osolonej wodzie po doprawieniu oliwą i octem stanowi smaczną przystawkę. Pokrojony w kostkę może być dodatkiem do zup i sałatek jarzynowych. Starszy korzeń można posiekać, wysuszyć i zmielić na mąkę, z której wypieka się słodkawe placuszki. Uzyskaną mąkę można też zalać gorącą wodą lub mlekiem dla uzyskania słodkiej kaszki. Ugotowane młode liście i pędy doprawia się jak szpinak i podaje w sosie lub polane masłem z bułką tartą. Kwiaty są ciekawym dodatkiem do świeżych sałatek. Wywar z kwiatów, po dosłodzeniu i ostudzeniu, podaje się jako orzeźwiający napój. Uzyskiwany z nasion olej wiesiołkowy znajduje zastosowanie w profilaktyce i leczeniu wielu chorób układu krążenia i skóry.